Abdülhak Hamit Tarhan

♦ Edebiyatta batılılaşmanın asıl ihtilalcisidir.
♦  Şair-i Azam olarak bilinir.
♦  Kurallara uymayan, batı şiirinde gördüğü her yeniliği Türk şiirine uygulayan, divan şiirini bitiren o olmuştur. Doğu ve batı şiirini işlendikleri yerlere giderek öğrenmiştir.
♦  Sanatında romantik etkiler vardır.
♦  Zengin bir lirizm bulunan şiirlerinde vezne, kafiyeye, söze, dile pek önem vermemiştir.
♦  Taşkınlık ve yücelik, söyleyişteki tezat onun şiirinin önemli özellikleridir.
♦  Şiirlerinde ve tiyatrolarında tarihî konular önemli bir yer tutar.
♦  Soyut kavramlar, hayat, tabiat, ölüm, insan, onun işlediği konulardır.

Şiirleri:
♦  Sahra, Belde, Makber, Ölü, Bunlar O’dur, Hacle, Bâlâdan Bir Ses, Garam…
♦ Yirmiye yakın tiyatrosu vardır.
♦  Sahnelenmesi imkânsız tiyatro eserleri yazmıştır.
♦  Bu eserlerde insanların yanında ölüler, ruhlar, hayaletler, periler de rol alır.
♦  Tiyatroda egzotik, tarihî, millî ve dinî konuları işlemiştir.
♦  Bazı oyunlarında Shakespeare’in tesiri görülür. Hepsi de dramdır ve bazıları mensur bazıları da manzumdur.
♦  İlk tiyatro eseri Macera-yı Aşk’tır.
♦  Tarık, Finten, Eşber, Nesteren, Sardanapal, İlhan, Hakan, Liberte önemli tiyatro eserleridir.